เรียงความ เรื่อง แม่ของฉัน

ตั้นแต่ฉันได้ มาสัมผัสกับอากาศภายนอกในโลกแห่งนี้ ที่เต็มไปด้วยเรื่องรวมต่างๆมากมายนานับประการ ฉันก็ได้เห็นและพบกับ ใบหน้าผู้ชายคนหนึ่งที่ อู้มฉันอยู่ และฉันก็รู้ว่าคนนั้นคือคนที่ได้ให้ชีวิตฉันนั่นเอง และต่อมา ฉันก็พอกับผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่ พร้อมกับรอบยิ้ม ฉับรับรู้ได้ถึงความรู้สึกประหลาด ว่าคนๆนี้รักฉันมากเพียงใด

ต่อมาฉันได้ถูกเลี้ยงมากับบุคคลทั้ง 2 คน ฉันควมคุมตังเองไม่ได้ซักอย่าง ฉันหิว ฉันก็ต้องร้องไห ฉับเจ็บ ฉันก็ต้องร้อง พอฉันไม่พอใจฉันก็ต้องร้องไห และทุกครั้งที่ฉันร้องไหนั้นเพียงไม่นานก็รู้ว่ามีคนมาคอยอุ้มฉันแล้ว มันทำให้ฉันนั้นรู้ว่ามีความอบอุ่นอยู่ข้างๆกายฉันและเมื่อฉันโตมาเพียงพอที่ฉันจะพยายามลุกขึ้นมาเดินได้ และวันนั้นฉันดีใจที่สุด เมื่อฉันนั้นพยายามตั้งตัวเองให้ตรงพับพื้น และพยายามก้ามไปข้างหน้าได้เป็นก้าวแรก แล้วก็อีกเช่นกัน มีคนที่ดีใจกว่าฉันที่คอยเฝ้ามอง ดูแลประคองฉันให้เดินไปข้างหน้าได้ พอฉันได้เรียนรู้อะไรมากพอที่ฉันจะดูแลตัวเองได้ในส่วนหนึ่งฉันก็เริ่มได้รู้จักโรงเรียน ที่นั่นมีเพื่อนให้คอยเล่นมากมาย บุคคลที่คอยสอนฉันให้ฉลาด เพียบพร้อมในเรื่องการศึกษา ฉันถูกสอนอยู่ที่นั่นโดยมีคนมาคอยดูแลรับส่งฉันทุกวัน และทุกครั้งเมื่อฉันกลับถึงบ้างก็มีคนคอยดูแลสอบถามฉัน ว่าวันนี้เป็งยังไง เรียนอะไรบ้าง พอฉันโตมามากพอ ฉันก็ได้เข้าเรียนในระดับมัธยมศึกษา มันทำให้ฉันได้เข้าไปอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่งที่เต็มไปด้วยเพื่อนฝูงมากมาย และเต็มไปด้วยความสนุกสนาน และทุกๆครั้งที่ฉันกลับบ้าน ก็มีคน มาหยุดความสนุกสนานนั้นเอาไว้ โดยการกล่าวตักเตือนฉันในเรื่องต่างๆ จนฉันนั้นรู้สึกเหมือนว่ามันกลายเป็นเรื่องที่น่ารำคาญ จนบางครั้ง มันก็ต้องทำให้ฉันโกรธ และเกิดความไม่พอใจ ขณะที่คนๆนั้นยังคอย ดูแลฉันในเรื่องต่างๆมากมาย ที่ฉันคิดไม่ถึง และเมื่อฉันโตมาเป็นผู้ใหญ่ จนฉันดูแลตัวเองได้ ฉันก็ต้องทำงาน ต่างๆ และก็ยังมีคนที่ ฉันต้องห่วงใย และ เพราะคนๆนั้น ต้องการความรักจากฉันดั่งที่เขาให้ความรักแก่ฉัน
และคนๆนั้นคือ "แม่" ของฉันนั่นเอง และไม่มีอย่างอืนอีกแล้วที่ฉันให้ได้มากกว่าสิ่งของหรือใดๆ ฉันจะเข้าไป กอด และบอก "รัก" ที่ตักแม่ของฉัน *-*